CARANTHONUS

CARANTHONUS

fluv. Gall. la Charente, oritur in confinio Lemovicensis et Encolismens. provinc. in vico Caronaco Cheronnac, fonte modicô, dein per Pictavensem Comitatum labitur, et rigatis post Giuracum oppid. et Vertoilum, Inculismâ, Castellô Novô, Bassiacv, Aiarniacô, Conniacô, ad ipsius, et duorum amnium confluentes, Mediolanô Santonum, Talleburgô, Tauniacô ad Carantonum Tonnat Charante, Rupe forte, in Oceanum Aquitanicum se exonerat, ad Solbisiam et portum Lupini, ex adverso Uliari insul. 2. leuc. w Broagio. Recipit praeter ceteros fluvios, Tardueram, Tolveram Tovure, supra Encolismam, magni amnem nominis, sed brevissimi cursus, Notram Noere et Vultonnam la Boutonne, qui Secundiniacum, Cisacum, Insulam, Avallem, Verventum, Angericum, Tauniacum ad Vultonam, et Vallem alluens, apud locum nomine Portum Port, in Carantonum effluit. Hadr. Vales. Notit. Gall. Antoninus de illo.

Assiduo refluus non ipse Carantonus aestu.